„narobić“: czasownik dokonany narobićczasownik dokonany | perfektives Verb pf <-ię; dopełniacz | Genitivgen> Przegląd wszystkich tłumaczeń (Więcej szczegółów po kliknięciu/naciśnięciu tłumaczenia) bereiten bereitenbiernik | Akkusativ akk narobić wstydu, kłopotu narobić wstydu, kłopotu Przykłady narobić się wyraz potoczny, poufały | umgangssprachlichumg sich abrackern narobić się wyraz potoczny, poufały | umgangssprachlichumg